آبگیری میوهها میتواند باعث از بین رفتن یا کاهش برخی از مواد مغذی موجود در آنها شود. در اینجا چند نکته کلیدی در این مورد آوردهایم:
۱. از دست رفتن فیبر
بزرگترین تفاوت بین میوه کامل و آب آن، فیبر است. هنگام آبگیری، بخش زیادی از فیبر محلول و نامحلول که در پوست و گوشت میوه وجود دارد، دور ریخته میشود. فیبر برای سلامت گوارش، کنترل قند خون و احساس سیری بسیار مهم است.
۲. کاهش آنتیاکسیدانها
برخی از آنتیاکسیدانها (مثل ویتامین C و پلیفنولها) در برابر نور، حرارت و هوا حساس هستند. در فرآیند آبگیری، مخصوصاً اگر دستگاه داغ شود یا مدت زمان زیادی میوه در معرض هوا باشد، ممکن است مقداری از این ترکیبات کاهش یابد.
۳. افزایش سریع قند خون
آبمیوه معمولاً قند طبیعی بیشتری در یک وعده فراهم میکند، چون چندین عدد میوه برای یک لیوان آبمیوه مصرف میشود. بهدلیل نبود فیبر، جذب قند سریعتر اتفاق میافتد و ممکن است باعث افزایش ناگهانی قند خون شود.
۴. پایداری کمتر ویتامینها
برخی از ویتامینها مثل ویتامین C و Bها، در تماس با هوا یا در دمای بالا سریعتر تجزیه میشوند. بنابراین، آبمیوهای که مدتی مانده باشد، ممکن است بخش زیادی از این ویتامینها را از دست داده باشد.
توصیه:
اگر قصد دارید از میوهها بیشترین فایده را ببرید:
تا حد امکان خود میوه کامل را مصرف کنید.
اگر آبگیری میکنید، بلافاصله آن را بنوشید.
از دستگاههای پرس سرد استفاده کنید (بهجای دستگاههای با سرعت بالا و گرمازا).