اخبار

اگرچه بازاریابان ممکن است عسل را به دلیل محتوای آنتی اکسیدانی آن به عنوان جایگزین سالمی برای شکر معمولی معرفی کنند، کارشناسان نسبت به افزودن هر گونه قند اضافی به رژیم غذایی هشدار می دهند.

مایا وادیولو، استادیار علوم تغذیه و سلامت در کالج علوم بهداشتی در دانشگاه رود آیلند در کینگستون، می‌گوید: «قندهای اضافه شده در رژیم غذایی قطعاً چیزی است که افراد باید آن را بدون توجه به منبع آن کم نگه دارند». از نظر کلی، نمی‌توانم بگویم که مصرف مقادیر زیاد قندهای افزوده شده – چه از عسل، شکر، شربت افرا یا شربت ذرت – چیز خوبی است.

عسل ماده ای شیرین و شربتی است که وقتی زنبورهای عسل شهد گیاهان گلدار را جمع آوری می کنند، مصرف می کنند و در کندوی خود دوباره می گردند و قصد دارند از آن به عنوان منبع غذایی استفاده کنند. زنبورداران آن را از لانه زنبورهای مومی در کندو خارج می کنند. اغلب قبل از فروش آن را فرآوری می کنند، اما می توان آن را به صورت خام مصرف کرد.

سرشار از آنتی اکسیدان ها مانند اسیدهای فنولیک و فلاونوئیدها است که ممکن است از سلامتی بهتر حمایت کند. مطالعات کوچک در انسان نشان می دهد که آنتی اکسیدان های عسل می تواند به بهبود سطح کلسترول کمک کند، که می تواند به کاهش خطر بیماری قلبی کمک کند، اگرچه مطالعات طولانی مدت بیشتری برای تأیید این یافته ها مورد نیاز است.

به دلیل این ویژگی ها، عسل اغلب به عنوان گزینه بهتری نسبت به شکر تصفیه شده معرفی می شود، به خصوص برای افراد مبتلا به دیابت.

با این حال، به گفته متخصصان، عسل خود شکل دیگری از قند است و باید در حد اعتدال مصرف شود.

مطالعات نشان می دهد قندهای اضافه شده می توانند کالری خالی باشند که خطر ابتلا به چاقی، بیماری قلبی، فشار خون بالا و پوسیدگی را افزایش می دهند. یک کمیته مشورتی مسئول پیشنهاد بازنگری در دستورالعمل های غذایی فدرال برای آمریکایی ها، که هر پنج سال یکبار به روز می شود، در گزارشی در ماه ژوئیه پیشنهاد کرد که قندهای افزوده شده از 10 درصد فعلی به 6 درصد کالری روزانه کاهش یابد.

یک قاشق غذاخوری عسل حاوی 64 کالری، بدون فیبر، تقریباً بدون ویتامین و پروتئین بسیار کمی است.

اگرچه عسل برای مصرف روزانه ایده آل نیست، اما مشخص شده است که عسل فواید دارویی خاصی دارد. تحقیقات نشان می‌دهد که ممکن است جایگزین خوبی برای درمان سرفه‌های دردسرساز شبانه کودکان باشد، اگرچه برای کودکان زیر یک سال بی‌خطر تلقی نمی‌شود.

از عسل نیز می توان برای التیام زخم ها و سوختگی ها استفاده کرد. به دلیل خواص ضد باکتریایی و ضد التهابی که دارد، ممکن است موثرتر از استفاده از درمان های سنتی مانند گاز و کتان باشد.

برخی از تولیدکنندگان ادعا می کنند که عسل محلی علائم آلرژی فصلی را کاهش می دهد، اما تحقیقات این را ثابت نکرده است. متخصصان پزشکی می گویند هیچ راهی برای دانستن اینکه کدام نوع گرده در هر دسته خاصی از عسل وجود دارد وجود ندارد و آلرژی های فصلی معمولاً توسط گرده های علف های هرز، درختان و علف ها ایجاد می شود نه گل ها.

اما کسانی که هنوز عسل می خورند ممکن است مزایای دیگری از انتخاب محلی پیدا کنند. وادیولو گفت: "چه حمایت از اقتصاد محلی باشد، چه کاهش ردپای کربن، شاید کاهش بسته بندی به روش های خاصی، ممکن است دلایل زیادی داشته باشد."

به گفته او، یکی از راه‌هایی که می‌توانید با خیال راحت طعم عسل را در رژیم غذایی خود بگنجانید، اضافه کردن آن به مقدار کم به یک محصول شیرین نشده مانند ماست است.

وادیولو گفت: «هر چه بیشتر بتوانید قند اضافه‌ای را که وارد بدن خود می‌کنید کنترل کنید، بهتر است.»

او گفت که راه دیگر برای استفاده کم عسل به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی سالم، افزودن مقدار کمی به یک غذای سالم است که کمتر احتمال دارد بدون طعم اضافی آن را مصرف کنید. به عنوان مثال، او پیشنهاد کرد مخلوطی از یک قسمت عسل و یک قسمت سس را به کلم بروکسل برشته شده اضافه کنید تا کمی مزه به آن ها بدهید.

او می‌گوید: «این می‌تواند راهی برای درست کردن برخی از این غذاها باشد که شاید مردم به راحتی آن‌ها را نمی‌خورند.»

"نکته مهم این است که اگر کسی در طول روز یک قاشق غذاخوری عسل اضافه می کند، باید از آن آگاه باشد ... (و) شیرینی را که معمولاً بعد از شام می خورد جایگزین کند."