رژیم غذایی انسان از ابتدا تا امروز

قبل از مرسوم شدن یکجانشینی و اختراع کشاورزی، رژیم غذایی انسان از راه شکار و جستجو تامین می‌شد. انسان‌هایی که به آن‌ها شکارگر-جستجوگر می‌گوییم.

انسان‌های شکارگر-جستجوگر در زمین می‌چرخیدند. فعالیت بدنی کافی داشتند و غذاهای متنوع می‌خوردند.
پژوهش‌ها نشان می‌دهد که سلامت تغذیه و بهداشت ورزشی این انسان‌ها خیلی بیشتر از انسان امروزی بود.

رژیم غذایی انسان‌ شکارگر-جستجوگر

انسان‌های اولیه به محصولات کشاورزی دسترسی نداشتند. برای همین قند یک منبع غذایی فراوان نبود.

یک شکارگر-جستجوگر (Hunter-Gatherer) به‌ندرت به درخت انجیر می‌رسید. او نمی‌توانست یک انجیر بخورد و باقی را بگذارد برای فردا.
حیوانات دیگر انجیرها را غارت می‌کردند. او باید شکم خود را پر می‌کرد اما این پرخوری سالی دو یا سه بار رخ می‌داد.

رژیم غذایی انسان شکارگر-جستجوگر بسیار متنوع بود. به ندرت پیش می‌آمد که آن‌ها غذای تکراری بخورند

امروزه ما همان بدن را داریم. اما می‌توانیم هر روز به اندازه روزهای پرخوری یک شکارگر-جستجوگر پرخوری کنیم.

رژیم غذایی انسان شکارگر-جستجوگر بسیار متنوع و شامل منابع طبیعی پروتئین، تخم‌مرغ، میوه‌ها، سبزیجات، قارچ‌ها و ریشه‌ها بود. به ندرت پیش می‌آمد که آن‌ها غذای تکراری بخورند.

مقدار غذایی که آن‌ها می‌خوردند خیلی کم‌تر از غذا امروز ما بود.

رژیم غذایی انسان‌ کشاورز

انسان‌های کشاورز موفق شدند گیاهانی مثل گندم، ذرت و سیب‌زمینی را اهلی کنند.
کشت و نگه‌داری این گیاهان ساده بود. اما رژیم غذایی انسان به شکل عجیبی تنوعش را از دست داد.

غذاهای تکراری و فاقد تمام مواد موردنیاز بشر، اولین مشکلات تغذیه‌ای را به‌وجود آوردند.
انسان برای نخستین بار با مشکلاتی مثل چاقی، کبدچرب و دیابت روبرو شد.

سکونتگاه‌های دائمی باعث پیدایش مشکلات بهداشتی شدند. طاعون غول مرحله آخر این مشکلات بود.

انسان‌های کشاورز پی بردند که اگر محصولات خود را با محصولات مزارع دیگر عوض کنند، وضعیت جسمی بهتری پیدا می‌کنند.
آن‌ها درکی از تنوع درشت‌مغذی‌ها و ریزمغذی‌های موجود در غذاهای متنوع نداشتند.

رژیم غذایی انسان صنعتی

بعد از انقلاب صنعتی و با رشد بهداشت و ثروت، جمعیت زمین رو به فزونی رفت.

مالتوس پیش‌بینی کرده بود که غذای موجود در جهان برای سیر کردن شکم ۱ میلیارد انسان کافی نخواهد بود.
مالتوس می‌گفت بر سر غذا جنگی خونین و جهانی شکل خواهد گرفت.

برای مقابله با این مشکل غذا شکلی صنعتی پیدا کرد. متناسب با پیشرفت بشر، کیفیت غذا به شکل غم‌انگیزی افت کرد.

متناسب با پیشرفت بشر، کیفیت غذا به شکل غم‌انگیزی افت کرد.

برده‌داری باعث رشد تولید شکر شد و این کالا که به‌صورت محدود در دربار به مصرف می‌رسید، بخشی از رژیم غذایی روزانه تمام مردم شد.

دیگر مردم مجبور نبودند برای رسیدن به یک درخت انجیر، یک سال صبر کنند.
حبه‌های قندِ تصفیه‌شده همیشه روی میز حاضر بودند. وضعیت غذایی اسفناک بود.

رژیم غذایی انسان متمدن

علم تغذیه و دانش فیزیولوژی اولین امیدهای انسان برای بازگشت به‌سلامتی دوران شکارگر-جستجوگرها بود.

انسانی که مدام پشت میز می‌نشیند، رانندگی می‌کند، غذاهای شیمیایی می‌خورد و مدام سرش به سمت گوشی خم شده است، غمگین‌ترین انسان تاریخ است.

رژیم غذایی انسان متمدن اگر با دانش همراه باشد، می‌تواند برای او سلامت به همراه بیاورد، اما همین انسان می‌تواند بی‌کیفیت‌ترین غذای ممکن را بخورد!

اما همین انسان می‌تواند با یک برنامه تمرین منظم همراه با دانش و رژیم غذایی سالم و اصولی، خود را از زندان تاریک مدرنیته نجات دهد و بار دیگر به اصل رنگارنگ و خوشحال اجدادی خود بازگردد.