چاقها معمولاً از غذا خوردن لذت کمتری میبرند، نه چون غذا بدتر است، بلکه چون مغزشان به "لذت غذا" عادت کرده و حساسیتش کم شده.
بیا بازش کنیم 👇
🧠 ۱. مغز و "سیستم پاداش"
در مغز همهی ما بخشی هست به نام سیستم دوپامینی پاداش که وقتی چیز خوشایندی (مثل غذا، قند، یا حتی موسیقی) میخوریم فعال میشود.
در افراد چاق، بهدلیل مصرف مکرر غذاهای پرکالری و شیرین:
گیرندههای دوپامین کمتر فعال میشوند،
یعنی برای رسیدن به همان حس لذت قبلی باید بیشتر بخورند،
اما در نهایت لذت واقعیشان کمتر میشود.
در واقع مثل اعتیاد به شیرینی یا سیگار: هر بار باید بیشتر بخوری تا همان حس رضایت را تجربه کنی.
🍟 ۲. تفاوت بین "میل به غذا" و "لذت از غذا"
افراد چاق معمولاً میل (اشتیاق) زیادی به غذا دارند،
ولی وقتی شروع به خوردن میکنند، لذت کمتری حس میکنند.
این تضاد باعث پرخوری احساسی و چرخهی معیوب چاقی میشود.
⚖️ ۳. اثرات فیزیولوژیک
هورمون لپتین (که سیگنال سیری میدهد) در بدن افراد چاق زیاد است، اما مغزشان به آن مقاوم میشود.
در نتیجه، حتی وقتی بدن انرژی کافی دارد، مغز حس سیری را درست دریافت نمیکند.انسولین بالا هم ممکن است بر عملکرد مغز در ناحیه پاداش تأثیر منفی بگذارد.
🧘♀️ ۴. جنبه روانی و رفتاری
افراد چاق ممکن است احساس گناه یا استرس هنگام غذا خوردن داشته باشند، که لذت را کم میکند.
گاهی خوردن تبدیل به عادت یا واکنش احساسی میشود (نه برای لذت واقعی، بلکه برای آرامش موقتی).
💡 نتیجه:
چاقها بیشتر میخورند ولی کمتر لذت میبرند چون:
مغزشان به پاداش غذا بیحس شده،
هورمونهای سیری و گرسنگی بهدرستی تنظیم نیستند،
و احساسات منفی مثل گناه یا کنترل از دست رفته لذت را کم میکند.
